“Het is 03.00 uur ’s nachts. De wekker gaat. Snel schiet ik mijn slippers aan en ik loop naar de slaapkamer van mijn zoontje, Mik. Ik kijk even naar zijn ontspannen gezicht en luister naar zijn rustige ademhaling. In diepe slaap.
Ik maak zijn vingerprik klaar en schiet het naaldje in zijn ringvinger. Een kleine grom klinkt onder de dekens vandaan. Ik vang de bloeddruppel op met de strip in de glucosemeter. Deze laat een te hoge waarde zien. Ik geef insuline via het infuus van zijn insulinepomp, druk een kus op het voorhoofd van mijn zoon en doe zachtjes de deur dicht. Zet mijn wekker 2 uur later en kruip onder de dekens. Om 5.00 uur herhaal ik hetzelfde ritueel. Gelukkig, nu is zijn bloedglucosewaarde acceptabel. Nog 1,5 uur slapen, dan gaat de wekker weer en begint de dag.
Inmiddels is het 10.30 uur. Mik zit op school en heeft gym. Ze mogen voetballen, zijn favoriete sport. Hij belt me, want hij voelt zich niet goed. Hij heeft zelf zijn vingerprik gedaan en inderdaad, zijn glucosewaarde is veel te laag. Een hypo. Hij ziet wazig en voelt zich gedesoriënteerd. En baalt als een stekker dat hij aan de kant moet zitten. Een paar dextro’s en boterham later voelt hij zich gelukkig langzaam beter, maar de gymles is inmiddels voorbij.
17.30 uur, we gaan zo eten. Eerst moet zijn infuus set verwisseld worden, waarmee hij insuline kan geven via het infuusslangetje van zijn pomp naar zijn buik. Mik is allergisch voor verdovende zalf, en de flinke naald die hiervoor iedere 3 dagen in zijn buik geschoten moet worden doet akelig pijn, ook na 9 jaar diabetes. Mijn stoere knul vermant zich maar toch zie ik de tranen in zijn ogen. Oef….mijn moederhart went hier nooit aan.”
Van: Martine Rademaker, moeder van Mik (11 jaar)
Nooit zorgeloos
Dit is slechts een kleine glimp uit het dagelijks leven van een kind met diabetes type 1. Een chronische en intensieve ziekte, vaak onzichtbaar, waar zo’n 10.000 – 12.000 kinderen (0-25 jaar) in Nederland aan lijden. Want naast vingerprikken en insuline toedienen, komt er zoveel meer bij kijken. Een kind met diabetes type 1 is nooit zorgeloos, moet altijd anticiperen, rekenen, nadenken en rekening houden met zijn ziekte. Eten, drinken, sporten, spelen, kinderfeestjes, niets kan ‘zomaar’. Niet alleen overdag, maar ook ’s nachts gaat het gewoon door. 24 uur per dag, 7 dagen per week, zijn hele leven lang. Nooit zorgeloos. En dat wordt vaak onderschat.
Stichting KinderDiabetes
Speciaal voor deze kinderen, en hun ouders, is in 2010 Stichting KinderDiabetes opgericht. Destijds nog voor de provincie Zeeland, inmiddels voor heel Nederland.
Stichting KinderDiabetes organiseert kampen en dagactiviteiten, verzorgt educatie op scholen, en voorziet nieuwe ouders desgewenst van een buddy.
#Vlissingensteuntstichtingkinderdiabetes
De hele maand november sponsoren al ruim 60 Vlissingse ondernemers, scholen en sportverenigingen Stichting KinderDiabetes. Deze ondernemers kunt u herkennen aan de opvallende poster van ambassadeur Paskal Jakobsen met zijn neefje die ook Diabetes 1 heeft. Deze ondernemers hebben een spaarpot staan waar u kunt doneren.
Ondernemers kunnen zich nog steeds aanmelden: via de Facebookpagina ‘Vlissingen steunt Stichting KinderDiabetes’ of stuur een email naar info@manhattan-domburg.nl
Ook kan er gedoneerd worden!
Meer informatie over de deelnemende ondernemers, scholen en sportverenigingen vindt u op de Facebookpagina ‘Vlissingen steunt Stichting KinderDiabetes‘.
