Betrokkenheid op school is goud waard
“Mam, ik heb een berichtje van mijn mentor. Ze heeft een seintje gehad van Caroline, omdat ik zoveel hypo’s had de laatste tijd en daardoor wat toetsen gemist had. Ze vraagt of ik meer tijd nodig heb om ze allemaal in te halen¨. Een kort berichtje, maar met een enorm waardevolle inhoud. Caroline, absentiemedewerker, werkt samen met haar collega Anja, zorgmedewerker, bij Nehalennia (Nehalennia Stedelijke Scholengemeenschap, locatie Breeweg in Middelburg). Als Mik, mijn 13-jarige zoon met diabetes type 1 sinds hij 2 jaar oud is, zich niet lekker voelt vanwege zijn diabetes, kan hij bij Anja of Caroline terecht om even bij te komen. Even wat dextro nemen, een praatje maken, de veiligheid opzoeken. Ook conciërge Karin, is één van de (vele) betrokken collega’s binnen Nehalennia, ze stopt Mik af en toe een glas cola of een broodje toe, als zijn bloedsuiker weer eens niet meewerkt en hij een hypo heeft. Mensen zoals Caroline, Anja en Karin, betrokken mentoren en docenten zijn goud waard als je kind van de oude vertrouwde basisschool naar het voortgezet onderwijs gaat. Nehalennia mag zich wat mij betreft met recht een voorbeeldschool noemen als het gaat over betrokkenheid en zorg voor kinderen met diabetes.
(tekst en foto: Martine Rademaker)
Je kind met diabetes gaat naar de brugklas: loslaten in het kwadraat
Van groep 8 naar de brugklas. Voor vrijwel alle kinderen en ouders betekent dit: een spannende periode. Kinderen laten hun oude vertrouwde klas, hun vriendjes en vriendinnetjes, meesters en juffen achter. Zijn van oudste leerling ineens weer de jongste, een brugpieper. Een enorm schoolgebouw, veel verschillende docenten, een nieuwe klas. Alles is anders. Nieuwe vriendjes en vriendinnetjes maken is superspannend. Ook als ouder betekent de overgang naar het voortgezet onderwijs: loslaten. Je kind wordt in razend tempo zelfstandig, je hebt geen contact meer met ouders van vriendjes en vriendinnetjes en even een praatje maken met de leerkracht op het schoolplein is er niet meer bij. Heb je, net als ik, een kind met diabetes, dan voelt de overstap naar de brugklas helemaal als loslaten in het kwadraat. Want daar waar het op de basisschool zo fijn geregeld was – korte lijntjes met de meesters en juffen, dichtbij huis dus ik kon makkelijk even bijspringen als het nodig was, de klas die allang gewend was aan alles wat bij diabetes komt kijken -, begin je op een nieuwe school toch weer van vooraf aan. Ook voor je kind met diabetes is het extra spannend. Want: hoe ga ik mijn nieuwe klas vertellen dat ik diabetes heb? Wil ik dat wel vertellen, vinden ze me dan niet raar of stom of anders? Want anders zijn, dat wil je zeker niet als nieuwbakken puber.
¨Onze deur staat altijd open om leerlingen met diabetes op te vangen¨
Anja Dreessen, zorgmedewerker leerlingenbalie, Nehalennia Stedelijke Scholengemeenschap
“Onze deur staat altijd open om leerlingen met diabetes op te vangen¨
Ik heb een gesprek met Anja, die net als Caroline al geruime tijd werkzaam is binnen deze scholengemeenschap. Anja heeft zelf een zoon (niet haar biologische zoon, vertelt ze, maar hij voelt wel zo) bij wie op zijn twaalfde jaar diabetes type 1 werd geconstateerd. Zij weet er dus alles van en kan zich goed inleven. ¨Veel kinderen schamen zich op school voor hun diabetes¨, vertelt ze. ¨Sommigen spuiten zelfs stiekem in de toiletruimte, zodat hun klasgenoten het niet zien. Gelukkig weten de meesten ons wel te vinden en komen ze naar één van ons, als dat nodig is.¨ Anja vertelt dat, al vanaf het moment dat ze daar kwam werken, het beleid van Nehalennia (destijds nog ‘Stedelijke Scholengemeenschap’) was, om het zo laagdrempelig mogelijk te maken voor
leerlingen. “Er is nog steeds – letterlijk – geen drempel bij de ingang van de leerlingenbalie”, glimlacht ze. “Onze taak was en is ervoor te zorgen dat leerlingen zich welkom en thuis voelen, geen nummer zijn, dat is ons met de paplepel ingegoten en dat stralen we als school nog steeds uit,” gaat ze verder. “Onze deur staat altijd open om leerlingen met diabetes op te vangen. Toen de nieuwe locatie aan de Breeweg in 2003 geopend werd, vonden we het dan ook vanzelfsprekend dat er een koelkast in ons kantoor kwam. We zitten in een ruimte achter de receptie, die is de hele dag, vanaf 8.00 u ‘s morgens bemenst, dus het was logisch dat deze bij ons geplaatst werd.” Alle benodigdheden zoals insuline, GlucaGenpennen, maar ook bijvoorbeeld EpiPennen liggen hier veilig in of óp de koelkast. Er bovenop staan gepersonaliseerde bakjes met diabetesbenodigdheden voor alle kinderen met diabetes op school. En ze hebben een kast voor koek en dextro. Er is ook een trommeltje met dextrose voor algemeen gebruik, voor als iemand deze vergeten is. “Het is zo belangrijk, dat er snelle suikers direct beschikbaar zijn als iemand een hypo heeft, die schaffen we daarom zelf aan”, vertelt Anja. “Ook is er jaren geleden een EHBO-ruimte grenzend aan ons kantoor ingericht. Zowel de locatiedirecteur alsook alle teamleiders vonden dit heel belangrijk. Ondanks de beperkte ruimte die we hadden is daar bewust voor gekozen, zodat ook kinderen met diabetes hier terecht kunnen als ze privacy willen. En ze zijn dan ook in onze buurt als ze hulp nodig hebben.” Ook spreek ik even met mevrouw Wagensveld. Oud-leerling van deze school en inmiddels locatiedirecteur van Nehalennia Breeweg. Het is me duidelijk dat de bezieling voor het willen geven van de juiste zorg ook in de leiding zit. En daardoor ook uitgedragen wordt. “Ik heb van dichtbij meegemaakt wat het betekent om diabetes te hebben. Een vriendin van mij heeft dit ook, evenals haar dochter. Ik weet hoe belangrijk de juiste zorg hiervoor is. En dat het goed mis kan gaan als die ontbreekt. Iedere leerling heeft hier recht op.”
Warm hart voor Stichting KinderDiabetes
Ook in bredere zin is Nehalennia betrokken bij kinderen met diabetes. In 2019 namen ze, op Wereld Diabetesdag, deel aan de landelijke actie georganiseerd door Stichting KinderDiabetes, om kinderen met diabetes een hart onder de riem te steken en ze te laten weten dat ze niet alleen zijn. Ze richtten in beide aula’s een selfie spot in, waar leerlingen selfies konden maken en deze onder vermelding van de hashtag #nietalleen en een tag naar Stichting KinderDiabetes op hun social media plaatsten. Ook is er met Stichting KinderDiabetes samengewerkt aan het integreren van een stukje educatie over diabetes binnen het vak lijfstijl en werden er plannen gemaakt voor een goede doelen actie (die helaas door de komst van Covid-19 werden gedwarsboomd).
¨Ik weet hoe belangrijk de juiste zorg voor kinderen met diabetes is. En dat het goed mis kan gaan als die ontbreekt. Iedere leerling heeft hier recht op¨.
Mevrouw Wagensveld, locatiedirecteur Nehalennia Stedelijke Scholengemeenschap (Breeweg)
Voorbeeldschool
Mik zit inmiddels in 2 VWO. Ik kan niet anders zeggen dat het tot nu toe voelt als een warm bad. Caroline, Anja, Karin en hun naaste collega’s, zijn er om Mik op te vangen als dat nodig is. De mentor van vorig jaar en ook de mentor van dit schooljaar denken met hem mee en ondersteunen hem waar nodig. Docenten, conciërges en de zorg coördinator waren voorafgaand aan het starten in de brugklas al geïnformeerd, en krijgen ieder nieuw schooljaar opnieuw een uitgebreide mail van Anja (of mentor) over Mik en zijn diabetes. De docenten houden vervolgens bij toetsen, rekening met de bloedsuikerwaarden van Mik. Als deze te hoog of te laag zijn krijgt hij ofwel meer tijd, ofwel de gelegenheid om zijn toets uit te stellen. De gymdocenten begrijpen dat inspanning invloed heeft op zijn bloedglucose en dat hij soms daarom niet mee kan doen. Ik gun ieder kind met diabetes zo’n voorbeeldschool. En iedere ouder van een kind met diabetes. Dan kun je je kind met een veilig gevoel loslaten, op weg naar nog meer zelfstandigheid.
