Mijn naam is Salima el Kebir-Moussa, ik ben 39 jaar en woon in Capelle aan den IJssel. Ik ben getrouwd en heb 2 zoontjes, 11 en 8 jaar. Mijn jongste zoon is 4 jaar geleden gediagnosticeerd met diabetes type 1.

Na de diagnose kwamen we in een achtbaan van emoties terecht. Er kwam zoveel op ons af. Achteraf denk ik dat extra begeleiding in welke vorm dan ook van ouders die hetzelfde traject hebben meegemaakt, positief had kunnen bijdragen aan het proces. Ook in onze omgeving, op school en andere organisaties voor kinderen merken we dat er weinig bekend is over diabetes type 1 en welk invloed het dagelijks heeft.

Ik vind het een eer en ben erg dankbaar dat ik via deze weg iets kan betekenen voor kinderen met diabetes type 1. Ik heb er erg veel zin in en met onze enthousiaste groep vrijwilligers weet ik zeker dat we heel veel voor elkaar kunnen krijgen en een lach op vele gezichtjes kunnen toveren.

Ik ben Annemarieke. Met mijn man, zoon, dochter en kat woon ik in Rotterdam. In maart 2020 werd bij onze dochter (toen bijna 7) diabetes type 1 (DT1) vastgesteld. Die diagnose kwam volslagen onverwacht. En wat volgde was een (nogal lange…) achtbaan aan emoties en een periode waarin wij stukje bij beetje leerden omgaan met alles wat nu eenmaal bij DT1 hoort.  

Toen wij als gezin alles een beetje in de vingers hadden en onze dochter weer alle “normale meisjesdingen” ging doen, bleek hoe weinig er eigenlijk bekend is bij de niet-diabetici over DT1. Logisch, wij wisten ook bijna niets voordat de diagnose werd gesteld. Maar die onbekendheid maakt het soms wel heel lastig voor onze dochter en ons als ouders. Vragen als “hoe gaan we in hemelsnaam dat kinderfeestje van een vriendje met pannenkoeken en patatjes managen?” of “gaat het wel goed bij het hockeytoernooi nu ik er niet bij ben?’’ zullen bij alle ouders met een kind met DT1 bekend in de oren klinken.

Gelukkig gaat alles goed met onze dochter, wordt zij fantastisch goed geholpen op school en heeft zij allemaal lieve en betrokken vrienden en hun ouders om haar heen. Maar het zou zo goed zijn als er meer bekendheid is over de enorme impact van DT1 bij (jonge) kinderen, zodat kinderen het gevoel hebben er niet alleen voor te staan!  

Daarom heb ik, toen vanuit de landelijke Federatie Kinderdiabetes de vraag kwam of er ouders geïnteresseerd waren om een Rotterdamse (e.o) tak op te zetten, volmondig ja gezegd. En nu zijn we een feit!

Wij staan, met onze Educatiecommissie, Buddycommissie en Activiteitencommissie te trappelen om ons in te zetten voor kinderen met DT1 en hun ouders. Graag tot snel!

Hallo mijn naam is Dagmar, 33 jaar oud en ik woon in Ridderkerk, een dorp naast Rotterdam.

Mijn oudste dochter Roseline heeft in oktober 2019 de diagnose Diabetes Type 1 gekregen. Ondanks dit is zij een gezellige tiener van 11 en heeft zij haar diabetes geaccepteerd.

Ik ben sinds mijn 18de administratief werkzaam en vind het fijn om zo een bijdrage te kunnen leveren aan de stichting. Ik hoop dat we veel leuke, leerzame, gezellige momenten mogen creëren met elkaar. En zo kunnen over brengen, dat je er niet alleen voor staat.

Mijn naam is Ingrid Bremmer. Ik woon samen met mijn man en drie zonen in Barendrecht. In augustus 2017 is bij onze jongste zoon (Niels) diabetes type 1 vastgesteld. Hij was toen 8 jaar, inmiddels is hij alweer 12 jaar. In onze beide families komt diabetes niet voor. Hierdoor kwamen wij dus in een onbekende wereld en een enorme rollercoaster terecht. Wij als gezin hebben eigenlijk gelijk geprobeerd om zijn diabetes niet leidend te laten zijn in zijn en ons leven. En dat lukt(e) ons aardig. Hij doet alles wat een ander kind ook doet en leeft zijn leven zoals hij dat wil en diabetes volgt daarin.

Ik ben vanaf het begin van de oprichting betrokken bij het opzetten van de Stichting Kinderdiabetes Rotterdam. Ik heb aardig wat ervaring in het opzetten en organiseren van activiteiten. Mijn rol binnen de stichting is dan ook het trekker zijn van de activiteitencommissie. Ik heb er zin in om samen met de andere commissieleden een heleboel leuke activiteiten te gaan organiseren voor kinderen en jongeren met diabetes en hun familie. Ik hoop jullie graag bij een activiteit te ontmoeten!

Mijn naam is Kai Pekruhl. Ik woon in Schiedam en ben 44 jaar oud, waarvan zelfs al 27 jaar “vriend” met diabetes type 1. Met twee jonge kids is er altijd wel iets te doen.

Ik wil als lid van deze commissies ervoor zorgen dat iedereen (kinderen en (jong-) volwassenen, maar ook ouders, een steun in de rug krijgen en ons weten te vinden.

Als ervaringsdeskundige (dus geen verpleegkundige of arts) wil ik bijdragen aan het versoepelen van de dagelijkse problemen en vragen!

Klein pluspuntje; ik kan ook in het Engels en Frans jullie vragen beantwoorden namens de commissie als dat nodig zal zijn!

Mijn naam is Anna le Clercq, ik ben 19 jaar en ik woon in het mooie Rotterdam, waar ik geneeskunde studeer aan het Erasmus MC. Ik kom oorspronkelijk uit Zeeland. Hier groeide ik op met een zusje (18 jaar) en twee broertjes (13 en 6 jaar). Mijn jongste broertje is op vierjarige leeftijd gediagnosticeerd met diabetes type 1.

Toen de diagnose werd gesteld, was diabetes nog een nieuw begrip voor mij, maar enkele weken later dook ik al met mijn neus in mijn atlas over het menselijk lichaam om te kijken hoe ik “diabetes zou kunnen genezen”. Al snel werd duidelijk dat deze ziekte een flinke impact zou hebben op het leven van mijn broertje en op ons gezin en ook merkten wij hoe weinig er bekend is over diabetes in onze omgeving.

Ik heb al sinds jongs af aan mogen zien dat Stichting Kinderdiabetes kinderen met diabetes en hun broers, zussen en ouders het gevoel kan geven dat zij er niet alleen voor staan. Daarom vind ik het een eer dat ik via deze weg een bijdrage kan leveren om dit voor meer kinderen te realiseren.