Diabetes heeft mij ook heel veel moois gebracht

Wat ze van elkaar zijn? Eigenlijk helemaal niets. Nee, ook geen moeder en dochter. En toch staan we samen op deze foto. ‘Al zou iedere moeder natuurlijk wel zo’n prachtige dochter willen hebben!’ antwoordt Marina van der Wal op deze vraag. De 17-jarige Iris Hofman heeft sinds 28 augustus 2013 diabetes. Dat is de dag waarop mijn leven écht anders is geworden. En eigenlijk ook weer helemaal niet.

(foto: Hans Peter van Velthoven | ontwerp: Barry van Velthoven | tekst: Marina van der Wal)

Ik ervaar diabetes niet alleen als negatief

‘Gek eigenlijk, dat iedereen meteen denkt dat diabetes alleen maar heel erg negatief is. Het is natuurlijk niet leuk, maar ik zie ook heel veel positieve dingen. Maar dat komt misschien ook wel omdat ik die écht wil zien.

Je leven stopt echt niet als je diabetes hebt!

De documentaire Suikerleijers, al die optredens met een een deel van de mensen die in de film hun verhaal vertellen, mijn vlog, ontmoetingen met bijvoorbeeld Paskal Jakobsen, de ambassadeur van Stichting KinderDiabetes. Als ik geen diabetes had gehad, had ik dit ook allemaal niet meegemaakt. En de vraag of ik al die leuke dingen zou willen ruilen… Dat is natuurlijk een stomme vraag: ik kán niet ruilen.’

Diabetes heeft een grote invloed op mijn leven. En op dat van anderen
‘Sinds de diagnose zijn er bij ons thuis natuurlijk wel dingen veranderd. Diabetes heb je niet alleen. Alleen al mijn humeur waar de mensen om me heen soms last van hebben! Je merkt ook dat mensen rekening met je proberen te houden en mijn vader en moeder maken zich om mij gewoon eerder en meer zorgen. Ze hebben vergelijkingsmateriaal want ik heb nog twee zussen en twee broers. En één van mijn broers is mijn tweelingbroer.’

‘Mensen die dichtbij me staan, die leg ik ook alles uit. Soms moet dat een tweede keer. Of zelfs een derde keer. Het is natuurlijk ook lastig: aan mij zie je niets, dat ik een chronische ziekte heb. Maar ik heb wel een aantal voordelen, in de ogen van bijvoorbeeld schoolgenoten: als mijn waardes niet goed zijn, dan mag ik een proefwerk bijvoorbeeld later maken. Dat ik me echt heel erg beroerd voel én dat zo’n uitstel voor mij echt het laatste is wat ik wil, dat begrijpen ze niet. Eerst begreep ik dat zelf ook niet; je voelt je rot wit vooral heel veel begrip. Later leer je accepteren dat je dat dus niet van iedereen krijgt.’

Tekst gaat verder onder de foto

Onbekend maakt onbemind

‘De laatste jaren heb ik ontdekt dat het heel veel uitmaakt, of mensen begrijpen wat diabetes Type 1 precies inhoudt. Dat ik bijvoorbeeld niet te veel snoep van mijn ouders heb gekregen toen ik jong was. En dat ik bij alles wat ik doe heel goed moet nadenken: wat ik eet, wat ik drink, of ik wel of niet insuline bij moet spuiten. Dat is ook de reden dat ik me heel graag in wil zetten voor Stichting KinderDiabetes: de documentaire heeft al gezorgd voor meer begrip en maakt het voor mij ook makkelijker om over diabetes te praten. Bijvoorbeeld met mijn vlog.’

Ik ben een YouTuber

‘Eerst wist ik het niet zo zeker, vloggen over mijn diabetes. Het is me gevraagd omdat ik uitgenodigd was om naar de Verenigde Staten te komen voor een trainingskamp. Want ondanks mijn diabetes fiets (wielren) ik bij de junioren op een hele leuke plek. Juist omdat ik ook zo fanatiek bezig ben met mijn sport heb ik iets te vertellen: je leven stopt echt niet hoor, als je diabetes hebt. Op geen enkele manier. Ik heb ook een vriend. Inmiddels al weer bijna anderhalf jaar.

In de vlogs laat ik mijn leven zien; hoe ik omga met mijn diabetes en om diabetes bekender te maken. Iedere week, op woensdagmiddag verschijnt er een nieuwe video.’

Dit is wat ons bindt

‘Als ik leeftijdsgenoten ontmoet via de stichting, dan is er meteen herkenning. Van elkaar snappen we als je hoog of laag zit maar we snappen ook dat je het er niet steeds over hoeft te hebben. Misschien is dat ook wel het moeilijkste voor de mensen om mij heen: ze zien van alles, willen overal mee helpen maar uiteindelijk kunnen ze helemaal niets doen. Dan zegt mijn moeder iets liefs en krijgt ze een snauw van me terug.’

‘Dat je er echt #nietalleen voor staat, dat heb ik thuis en bij mijn vrienden ontdekt: ze zijn er echt altijd voor me! Bij Marina merk ik dat door haar werk voor de stichting. Op de foto staat ze achter me en dat is precies zoals het is: als ik vragen heb over het vloggen dan kan ik altijd bij haar terecht.’

‘Mooie woorden’, is de reactie van Marina. ‘En ik doe het graag! Dat Iris zo open is over het feit dat ze diabetes heeft, kan voor heel veel leeftijdsgenootjes een hart onder de riem zijn. Als pedagoog en puberexpert zie ik daar de waarde van in. Ze doet het echt hartstikke goed!’